Save our summer!

De eerste week dat Nederland zoveel als mogelijk thuis is gebleven loopt op z’n einde. Het is zondagochtend en ik lees wat updates over het Coronavirus in Nederland. De cijfers zijn opgelopen in de vorm van een skischans, het geregistreerde aantal besmettingen is sterk gegroeid aan het eind van deze week. Er is gemeten vanaf 12 maart tot en met 21 maart, want vandaag 22 maart is nog maar net begonnen.

Er is veel behoefte aan positiviteit, in de verschillende Watsappgroepen zijn zorgen uitgesproken maar gelukkig wordt er ook een hoop gegrapt. Iedereen is wel van mening dat maatregelen serieus genomen moeten worden, nog niet zozeer voor onszelf maar vooral voor de zwakkeren in onze samenleving. Er is niemand die nog roept; “Het is net als een griepje!”, de aantallen groeien zo fors en het beeld van Italië roept angst op.

Er is niemand die nog roept; “Het is net als een griepje!”

Gelukkig is mijn werkvoorraad enorm gestegen en ik maak makkelijk 9 uur per dag vol op mijn laptop. Geen tijd om me eenzaam te voelen en ook geen sprake van verveling. Maar na een week thuiswerken kan ik ook bijna niet meer het geduld opbrengen, ik word onrustig en ik wil bewegen.

Zaterdagmiddag ga ik met mijn neef hardlopen, dit is een goed alternatief voor alle sportklasjes die ik nu moet missen en ik heb enige vorm van sociaal contact. Al blijven we ook op gepaste afstand van elkaar. Met de zon op onze gezichten verademen we hoe fijn het is dat we deze vrijheid nog kunnen hebben. We stippelen een route uit naar het Westerpark, er zal nu toch bijna niemand zijn en ik heb die kant van Amsterdam al ruim een week niet meer gezien. Onderweg naar het park hebben we de Haarlemmerstraat al moeten mijden, in die drukte is het onmogelijk om 1,5 meter afstand te houden van anderen.

Met de zon op onze gezichten verademen we hoe fijn het is dat we deze vrijheid nog kunnen hebben.

In het park aangekomen, zien we dat het redelijk druk is maar dat er genoeg ruimte is om niet te dicht in elkaars buurt te hoeven komen. Omdat wij hardlopen, ontwijken wij de wandelaars. Op deze manier respecteren we het voorschrift om iedereen de ruimte van 1,5 meter te bieden en we waken ook voor onze eigen gezondheid.

Even verderop in het park staat een groep mensen midden op het pad, er is geen mogelijkheid om te passeren met gepaste afstand. Dit stoort mij enorm! Niet alleen vanwege mijn onbegrip maar ook omdat het anderen onmogelijk wordt gemaakt om verstandig gedrag te vertonen. Nu, op zondagochtend, lees ik dat de treinen spitstaferelen vertoonden. Stranden werden drukbezocht en het Amsterdamse bos was propvol.

21 maart was een mooie eerste lentedag, een dag waarop velen zo lang hadden gewacht. De zon riep en degenen die in het weekend niet hoefden te werken beantwoorden die roep met een buitenactiviteit, ongeacht het Coronavirus.

Als we nu verstandig kunnen zijn met z’n allen, dan kunnen we in de zomer misschien nog volop genieten. Na deze berichten maak ik me op voor een zomer in mijn studio van 30 vierkante meter.

Nieuwsbrief Inschrijving

Schrijf je nu in voor de GuanYin Jewels nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Nieuwsbrief Inschrijving

Schrijf je nu in voor de GuanYin Jewels nieuwsbrief en blijf op de hoogte!